2016 11 24 NIET DIRECT 26

Heytze in Heythuysen.

Met de vertrouwde mix van literatuur en muziek maakte literair café Niet Direct in aflevering 26 zijn faam weer helemaal waar. Muzikaal talent in de persoon van Ferran Talarn en Eric Meier en uit de letteren de gevestigde namen van schrijfster Jente Posthuma en dichter Ingmar Heytze.

In het grand café van Cultuurpodium De Bombardon waren de beste plaatsen ruim voor de aanvang ingenomen door regelmatige bezoekers die zich verheugden op het aangekondigde programma. Gastheer Paul van Dooren gaf na de opening al snel de microfoon door aan medepresentator Pierre Boonen, die als eerste artiest Ferran Talarn aankondigde.

Desgevraagd vertelde Ferran dat hij al jong met zijn vader, ook gitarist, meespeelde en de liefde voor het instrument verder ontwikkelde. Deze Catalaanse gitarist, met een voor zijn jonge leeftijd indrukwekkende palmares begon met een eigen bewerking voor gitaar van de Gymnopedie no. 1 van Erik Satie, gevolgd door een fantasia waarin hij zijn virtuositeit goed kwijt kon.

Daarna was het de beurt aan Jente Posthuma. Gelauwerd in het volgens haar ondergewaardeerde genre van het korte verhaal en afkomstig uit de journalistiek vertelde ze hoe “die Lust zu fabulieren” haar langzaam naar de roman had gevoerd. Ze las stukjes voor uit haar in augustus verschenen  Mensen zonder uitstraling, waarin het leven van de hoofdpersoon in niet-chronologische hoofdstukken gestalte krijgt. De ernst van de roman, waarin de dood een voorname rol speelt, bleek heel verteerbaar door de vaak droogkomische manier van vertellen. Samen met haar man, fotograaf Bart Uterwijk, stelde ze een boekje, getiteld Probeer een beetje goed over me te denken, samen naar aanleiding van de dood van Barts vader, met foto’s van zijn woonomgeving. Barts persoonlijke aantekeningen, gecombineerd met de zwart-wit beelden, vormden een aangrijpend geheel, waarin het zelfgekozen levenseinde van zijn vader voor de aanwezigen bijna tastbaar werd. De pauze werd voorafgegaan door een tweede optreden van Ferran, die Capriccio Diabolico speelde, een hommage op gitaar aan Niccolò Paganini, een befaamd violist, gitarist en componist uit het begin van de 19^e eeuw.

Na de pauze belichtte John Hölsgens op wereldniveau de verkiezing van Donald Trump en de “boze blanke man” die dat op zijn geweten zou hebben gehad. Snel zoomde hij in op lokaal niveau en constateerde met voelbare droefheid dat een van zijn medeburgers was getrakteerd op een racistische brief, anoniem, via de klassieke post. Hij citeerde schrijver / dichter / publicist Ilja Leonard Pfeijffer die de vergelijking van de reacties op de verkiezing van Trump en van Hitler maakte in zijn column: ook toen werd gezegd dat het wel mee zou vallen.
Hij werd gevolgd door Ingmar Heytze, afkomstig uit Utrecht. Een ijverig familielid had ooit genealogisch onderzoek verricht maar er was geen verband met Heythuysen opgedoken. Hij had een bundel met verzameld werk bij zich (hij begon al op zijn 16^e met een gedicht over een door het ijs gezakte en erin vastgevroren vos) en las daaruit voor, zichzelf becommentariërend. Mooie beelden, zoals van een kus die in een doosje gedrukt, in de tuin wordt begraven en in de lente in prachtige bloemen terugkeert.

De avond werd afgesloten door gitarist Eric Meier uit Edmonton in Canada. Hij vertelde op zesjarige leeftijd te zijn gefascineerd door het optreden van een zanger met een gitaar. Een combinatie van talent, doorzettingsvermogen en oefenen maakte drie jaar later zijn eerste optreden mogelijk, gevolgd door vele succesvolle andere. Net als Ferran studeert hij momenteel aan het conservatorium in Maastricht bij Carlo Marchione, wereldberoemd gitarist en docent. Hij demonstreerde op overtuigende wijze dat een concertsuite van Bach ook op gitaar fantastisch kan klinken.

Later dan gebruikelijk sloot Paul van Dooren af met de mededeling dat Niet Direct op 16 maart weer terug is. Hij bedankte alle gasten en vooral het publiek, dat ook door de optredende artiesten werd geroemd om zijn onverdeelde aandacht.
Niet Direct opereert onder de vlag van de stichting kunst en cultuur Leudal.